علی کاردر مدیر عامل اسبق شرکت ملی نفت ایران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: عددهای مختلفی برای سرمایه گذاری در صنعت نفت وجود دارد زیرا برخی از پروژه‌ها تغییر وضعیت داده اند و برخی نه از این رو اعداد مختلفی را برای جذب مورد سرمایه می‌شنویم اعدادی از ۱۳۰ میلیارد دلار تا ۲۵۰ میلیارد دلار.

وی ادامه داد: توسعه صنعت نفت به سرمایه گذاری نسبتاً بالایی نیاز دارد زیرا چاه‌های نفت در دوره دوم عمرشان هستند و نیمه گذشته است قطعاً به سرمایه برای فشار افزایی در میدان‌های نفتی نیاز دارد تا از این طریق برداشت و ضریب برداشت افزایش پیدا کند، ضمن آنکه بخش‌های دیگری نظیر پالایشگاهی، پتروشیمی و … به خصوص در حوزه بالا دست به سرمایه گذاری‌های نسبتاً بالایی نیاز دارد.

وی ادامه داد: باید تعاملات بین‌المللی شکل بگیرد و تأمین منابع از سایر کشورها وجود داشته باشد زیرا در داخل کشور توان این حجم از سرمایه گذاری را نداریم.

وی در رابطه با چگونگی جذب سرمایه برای توسعه صنعت نفت خاطر نشان کرد: به وسیله بازارهای مالی می‌توان به جذب سرمایه در صنعت نفت امید داشت، صندوق پروژه یکی از آنهاست که می‌توان مردم را در آن مشارکت داد با فرض اینکه پس از آن سهامدار هم شوند، صندوق پروژه جز اولویت‌های اول است که در کنار آن اوراق، تأمین منابع از طریق بانک‌ها، بانک مرکزی و صندوق توسعه بر روی این موارد کار شده است اما تا کنون به صندوق پروژه پرداخته نشده است.

کاردر ادامه داد: صندوق پروژه از مواردی است که خیلی مستقیم تر با مردم در ارتباط است خصوصاً امسال مشارکت مردمی در بحث سرمایه گذاری است شاید از اولویت‌هایی باشد که مسئولان به آن بپردازند و به این نتیجه برسند که قدرت جذب چقدر خواهد بود.

مدیر عامل اسبق شرکت ملی نفت ایران اضافه کرد: به نظر می‌رسد صندوق پروژه اقتصاد خوبی دارد و در صورتی که پروژه‌هایی انتخاب شود که بعداً مردم یونیت‌هایی که در صندوق پروژه می‌گیرند بعداً بتوانند سهام دار شوند می‌تواند بر جذابیت این صندوق و سرمایه گذاری در آن بیفزاید.

وی در رابطه با سرمایه گذاری خارجی خاطر نشان کرد: در حال حاضر چند کشور برای همکاری با ما وجود دارد که تحریم‌ها را دور بزنند یکی چین است که با وجود منابع مازاد و چنین امکانی به این اقدام دست نزده است و دیگری کشور روسیه است که به لحاظ مالی وضعیت مناسبی ندارد اما چین منابع مالی آزاد دارد و نیاز به انرژی دارد و می‌تواند در توسعه‌ها قرار بگیرد و انرژی خود را تأمین کند.

کاردر در پاسخ به این سوال که سال‌های گذشته از امکانی به عنوان فاینانس چین برای توسعه صنعت نفت استفاده می‌شد که این همان پول نفت ایران بود آیا امکان استفاده از این روش در شرایط فعلی وجود دارد یا خیر،خاطر نشان کرد: مکانیزم‌های IPC مکانیزم تأمین منابعی نیست که در حوزه توسعه و تکنولوژی، مدیریت منابع بیاورند قراردادهای ۲۰ ساله ipc متفاوت است و تنها تأمین مالی نیست و مکانیزم متفاوتی دارد اگرچه چینی‌ها در حوزه تکنولوژی پیش رو نیستند اما به آنها دسترسی دارند.

وی اضافه کرد: حوزه بالادست مشکلی در تأمین سرمایه ندارد زیرا به تولید می‌رسد و صادرات می‌کنند که درآمدهای ارزی هم دارد اما ممکن است در صادرات با مشکل مواجه شوند. مدل این نوع تأمین مالی مدل آی پی سی مناسب‌ترین نوع قرار داد است اما در قالب خرد همانطور که پیش تر گفته شد از طریق صندوق پروژه، ارواق و … می‌توان مردم را مشارکت داد.

مدیر عامل اسبق شرکت ملی نفت ایران اضافه کرد: شرکت ملی نفت به بازار متصل بوده و از مردم پول دریافت کرده اما بازپرداخت آن در موعد مقرر همراه با سود بوده است و در برهه‌ای از زمان اوراق قرضه ارزی بود بازپرداخت با مشکل مواجه شد اما پس از آن تعهدات مرتبط با مردم که اوراق صادر کردیم یعنی مستقیم مردم بود و ربطی به بانک‌ها نداشت تماماً به صورت منظم با سود آن باز پرداخت شد.

وی در خاتمه اضافه کرد: برای تأمین مالی نمی‌توان به منابع خرد اکتفا کرد اما هر مقداری حتی ۱۰ تا ۱۵ میلیارد باشد هم خوب است و هدف گذاری نباید به عدد نهایی بسنده کرد اما تأمین مالی اصلی از طریق سرمایه گذار و تکنولوژی بین‌المللی باید به کشور ورود پیدا کند مشکل پایه اساسی که ضریب بازیافت است را حل کند.