محمدباقر تهرانی: در نقاط مختلف جهان از جمله در کشورمان افراد خلاقی بوده‌ و هستند که خانه‌هایی با زباله‌های قابل بازیافت ساخته و می‌سازند اما این‌که علاوه بر این روش، سایر روش‌های حفاظت از محیط زیست از جمله استفاده‌ از انرژی تجدید پذیر به‌جای سوخت‌های فسیلی در کنار زندگی در طبیعت و استفاده از مزایای آن با هم ترکیب شوند، ایده متفاوتی است. اگراین ایده همراه با مزیت زندگی گروهی باشد آنقدر جذاب می‌شود که به آن «کشتی زمینی» می‌گویند؛ پدیده‌ای که سایت msn آن را معرفی کرده و طی گزارشی به تشریح مهمترین کشتی‌های زمینی دنیا پرداخته است و ما در اینجا منتخبی از آن را برای مخاطبان خبرآنلاین آورده‌ایم.

کشتی زمینی چیست؟

کشتی‌های زمینی با مواد سازگار با محیط زیست ساخته شده‌اند و مکان های دنج و در عین حال بدون وابستگی به امکانات رفاهی عمومی از قبیل آب و برق یا گاز شهری هستند.

این ساختمان ها کاملا خودکفا هستند بطوری که برای خود مولد برق و امکانات گرمازا از طریق باتری های خورشیدی یا توربین های بادی دارند. این اماکن همچنین با مدیریت آب باران، مواد غذایی گیاهی مورد نیاز خود را پرورش می‌دهند و حتی سیستم فاضلاب منحصر به خود را دارند.

کشتی‌های زمینی چگونه ساخته می شوند؟

در ساخت کشتی‌های زمینی از مواد دورریز قابل استفاده از قبیل بطری‌های شیشه‌ای، قوطی‌های آلومینیومی، لاستیک اتومبیل‌ها و اجزای وسایل چوبی مستعمل به‌عنوان مصالح ساختمانی استفاده شده‌است. به‌عنوان نمونه در بسیاری از کشتی‌های زمینی صدها (اگرنه هزاران) لاستیک خودرو دیده می‌شود که با خشت‌های گلی به هم متصل شده‌اند.

گفته می‌شود در آمریکا حداقل ۲ونیم میلیارد لاستیک اتومبیل بعنوان زباله دور ریخته شده یعنی سالانه بیش از ۲ونیم میلیون لاستیک مستعمل در محیط زیست رها می‌شود. این لاستیک‌ها در بافت چنین ساختمان‌هایی به‌خوبی نقش یک عایق را ایفا می‌کنند.

همچنیم وجود بطری‌های مستعمل در دیوارهای ساختمان باعث می‌شود نور طبیعی وارد ساختمان شده و از طریق این شیشه‌های رنگارنگ فضای زیبایی با در کنار هم قرار گرفتن نورهای رنگی به‌وجود آورند.

چه کسی اولین بار کشتی زمینی ساخت؟

در دهه ۷۰ میلادی یک مهندس معمار به نام مایکل رینولدز که اخبار مربوط به معضلات کوه‌های زباله و اثرات مخرب آن را شنیده بود و همچنین متوجه کمبود خانه‌های مقرون به صرفه قرار داشت، اولین کشتی زمینی را ساخت.

او سپس موسسه "ارثشیپ بیوتکچر" را بنیان گذاشت که اکنون پیشرو ترین نهاد در ساخت چنین ساختمان‌هایی است که نقشه و مکان‌های پیشنهادی برای ساخت را به مشتریانش ارائه می‌دهد و حتی زمینه آموزش آنان را هم فراهم کرده است.

تامین انرژی

کشتی‌های زمینی نیازی به پکیج برای تامین گرما در زمستان یا کولر گازی برای خنک کردن هوا در تابستان ندارند. چیزی که آنها نیاز دارند، امکانی برای نگهداری حداقل سرما یا گرماست بنابراین امکاناتی که بتواند به همین منظور انرژی الکتریسیته کافی تولید کند، مورد نیاز است. این مهم از طریق پنل‌های خورشیدی قابل دسترسی است که به مدت ۳۰ سال انرژی پاک تولید کرده و ضمن آن به چلوگیری از گرم تر شدن دمای زمین هم کمک می کنند.

علاوه بر این توربین‌های بادی هم در تولید انرژی پاک برای کشتی زمینی قابل استفاده است و می‌تواند به شارژ باتری‎‌های جایگزین پنل‌های خورشیدی کمک کند.

تامین آب

در سیستم مدیریت آب کشتی‌های زمینی ابتدا آب باران از طریق سقف به سمت منبع هایی هدایت و سپس ذخیره می‌شود. این آب ابتدا برای حمام کردن و شستشوی ظروف و لباس استفاده می شود و سپس آب استفاده شده به سمت سرویس دستشویی برای استفاده در سیفون هدایت می‌شود. در مرحله بعد آب استفاده شده در سرویس دستشویی به باغچه بیرون ساختمان یا گلخانه داخل ساختمان برای آبیاری گیاهان هدایت می‌شود.

تامین گرما

دمای ساختمان بطور منظم برای راحتی ساکنان آن در طول سال تنظیم می‌شود. برای این منظور موقعیت جغرافیایی ساختمان بسیار مهم است چراکه بر اساس آن مسیر تابش اشعه خورشید مشخص می‌شود. به همین خاطر در مناطقی که نیاز به گرما در طول سال بیشتر است دیوارهایی که از لاستیک ماشین ساخته شد بیشتر از دیوارهایی که در آن از بطری شیشیه ای استفاده شده، در مسیر تابش آفتاب قرار می گیرد.

بزرگترین کشتی زمینی

بزرگترین کشتی زمینی دنیا هم‌اکنون در منطقه تائوس در ایالت نیومکزیکو قرار دارد که با ۷۰ خانه خارج از شبکه شهری اولین مجتمع مسکونی در دنیاست که دارای این ویژگی‌های زیست محیطی و جذاب است.

بعضی از خانه‌های این مجتمع قابل اجاره به افرادی ست که مایلند زندگی در طبیعت را به این شکل تجربه کنند. همچنین یک آموزشگاه برای علاقمندان به این شیوه زندگی در این کشتی زمینی دایر است ضمن این که اقامتگاه‌هایی برای گردشگران هم فراهم است که بتوانند ضمن اقامت کوتاه در این کشتی از خانه‌های زیبای آن دیدن کنند.

کشتی زمینی یورو

در قلب مجتمع کشتی‌های زمینی تائوس، ساختمانی موجود است که با گذشت سال‌ها از ساختش الگوی مثال زدنی برای بهره‌وری و رفاه در بین ساختمان‌های مجتمع تائوس است. این خانه زیبا که زیبا ترین ساختمان این مجموعه نیز هست در فضایی به وسغت ۱۸۶ متربع شامل اتاق نشیمن است. بخشی از اتاق نشیمن یک میز غذاخوری و بخشی دیگر یک گلخانه ۷ متری قرار گرفته که با شیشه دو جداره محل مناسبی برای پرورش بعضی میوه‌ها و سبزیجات است، در این باغچه درختچه های لیمو، انجیر، موز و حتی گیاه قهوه و برخی گیاهان دیگر پرورش می‌یابند.

مانند سایر کشتی‌های زمینی در اینجا هم سیستم گرمازای خورشیدی، منبع جمع‌آوری آب باران از سقف، باتری‌های لیتیومی برای ذخیزه انرژی خورشیدی و سیستم آبیاری گیاهان با آب فاضلاب وجود دارد.

در این کشتی همچنین ۳ اتاق خواب و ۲ حمام نعبیه شده و هر اتاق پر است از وسایل رفاهی و مورد نیاز. در دیوارهای اتاق نشیمن بطری‌های شیشه‌ای رنگی برای زیبا کردن نور منعکس شده از آفتاب تعبیه شده و دیوارهای اتاق خواب اصلی و حمام ها با بطری های سفید و شفاف تزیین شده‌اند. برای افزایش جذابیت ساختمان دورتادور آن دیوارهایی با خشت خام ساخته شده که با دست روی آن ها گلمالی شده است.

این خانه زیبا سال گذشته با مبلغ ۷۲۵ هزار دلار در معرض فروش قرار گرفت.

نمونه‌های دیگری از کشتی زمینی در نقاط مختلفی در آمریکا قرار گرفته که تصاویر و خصوصیات آن‌ها در لینک منبع این گزارش موجود است.

تجربه آلمان

از نمونه‌های کشتی زمینی در آمریکا که بگذریم با چند نمونه در سایر نقاط دنیا مواجه می‌شویم که یکی از آن‌ها اولین و تنها کشتی زمینی آلمان است.

در سال ۲۰۱۰ در حومه شهر کروسبرگ واقع در ایالت بادن ورتمبورگ یک روستای دوستدار محیط زیست ساخته شد به نام شولس تمپل هاف. این روستا دارای ۱۵۰ سکنه ست که در چادرهای کپر مانند یا تریلرها زندگی می‌کنند.

این کشتی زمینی که با تجربه‌های پیش از این در آمریکا متفاوت است، در ابتدا با هدف نمایاندن فواید با ارزش چنین روشی از زندگی ساخته شد اما مردمی که ساکن آنجا شدند بیشتر از این هدف، استفاده از آشپزخانه‌ها و سرویس‌های بداشتی و حتی گلخانه‌های مشترک برایشان جالب بود. در این مجتمع، اهالی تنها در زمان خواب یا اوقاتی که لازم می‌دانند به چادر یا تریلر خصوصی خودشان می‌روند.

تنها ساختمان این کشتی در سال ۲۰۱۵ و در فضایی به وسعت ۱۵۵متر مربع ساخته شد. در ساخت این محل نیز مانند سایر کشتی‌های زمینی از لاستیک خودرو، بطری‌های شیشه‌ای و دیگر مواد بازیافتی بعنوان مصالح ساختمانی استفاده شد و البته که اینجا هم مانند آمریکا سیستم‌های زندگی خودکفایی و عدم وابستگی به امکانات عمومی شهری مثل آب و برق و گاز به‌کار برده شده است.

کشتی زمینی برایتون

نخستین کشتی زمینی در انگلستان در برایتون واقع در استان ساسکس شرقی این کشور و توسط دستیار مایکل رینولد (مبتکر کشتی‌های زمینی) و تیمش ساخته شد.

انگیزه ساخت این پروژه آلودگی‌های ناشی از کربن در منطقه بود و سازندگان پروژه قصد داشتند از طریق این طرح پیامی به جامعه محلی ابلاغ کنند که با ساختن خانه‌های سبزتر علاوه بر کمتر کردن آثار تغییرات آب و هوایی می‌توانند تاثیر مخرب کربن در زندگی روزمره شان را کاهش دهند.

با توجه به موقعیت جغرافیایی برایتون و انگلستان که میزان روزهای آقتابگیر و تابش خورشید در آن کمتر است طراحی ساختمان به گونه‌ای انجام گرفت که در مواقع از کار افتادن مولد انرژی تجدید پذیر بتوان نور بیشتری را به ساختمان هدایت کرد.

به‌همین خاطر از ۴ تکنولوژی برای ایجاد انرژی تجدیدپذیر استفاده شد؛ پنل‌های حرارتی خورشیدی، پنل‌های نوری، یک توربین‌ بادی و یک اجاق خاص چوبی

در عوض بدلیل بارش باران مکفی در این منطقه سیستم جمع‌آوری آب باران برای آبیاری گیاهان داخل و بیرون ساختمان به نحو بهتری عمل می‌کند. علاوه بر تجربیات فوق در ساخت کشتی‌های زمینی، در استرالیا نیز تجربه مشابهی صورت گرفته و می‌توان از آن به‌عنوان تنها کشتی زمینی خارج از اروپا و آمریکا یاد کرد.

منبع: msn

۴۷۴۷