مردم ایران به لحاظ پیشینه تمدنی و باستانی خود که مبتنی بر «بهدینی » و «پندار نیک ، گفتار نیک و کردار نیک»، استوار بوده و با توجه به آیات و روایاتی که توصیه به کارهای خیر و نیکوکارانه داشته است ، از دیرباز در زمینه امور خیریه و نیکوکاری پیشقدم و پیشرو بوده و هستند و این کار را در قالب های مختلف به انجام رسانده و می رسانند از جمله تلفیق کارکردهای مسجد و مدرسه و بازار و استفاده از منابع متدینان و مومنان ، ایجاد مراکز خیریه آموزشی ، درمانی ، مراقبت و نگهداری ، توانبخشی و توانمندسازی ، استفاده از پدیده وقف ، تاسیس موسسات خیریه و نیکوکاری ، ایجاد سمن های نیکوکاری ، ایجاد سامانه ها و برنامه های کاربردی نیکوکاری و خیریه ، مشارکتهای مردمی و کمک به نهادهای خیریه و نیکوکاری ونیز پرداختن به مقوله مسئولیت اجتماعی شرکتی ، که همگی نشاندهنده روحیه نوع دوستی مردم ایران می باشد .
شوربختانه با توجه به پراکندگی و عدم انسجام و انتظام امور در حوزه سمن ها ، خیریه ها و موسسات و تشکل های نیکوکاری و تعدد مراکز تصمیم گیری این موضوعات در چنبره تعارضات بین دستگاههای اجرایی ، موازی کاری و تکرار و تداخل امور و فعا.. ...
ادامه مطلب