به گزارش خبرنگار مهر، هر سال با شروع فصل جابه‌جایی، اضطراب تمدید قرارداد یا یافتن خانه‌ای جدید برای بسیاری از مستأجران آغاز می‌شود. هر ساله از اواخر اردیبهشت، بازار اجاره به دلیل پایان قراردادهای سال گذشته و جابه‌جایی‌های خانوار، به بالاترین سطح تقاضا می‌رسد. این افزایش تقاضا معمولاً زمینه‌ساز رشد نرخ اجاره‌بها نیز می‌شود، اما در سال‌های اخیر، نبود نظارت کافی بر رفتار بازار و عدم وجود ضوابط دقیق برای قیمت‌گذاری، باعث شده برخی مالکان با سوءاستفاده از این موقعیت، نرخ‌هایی بسیار بالاتر از عرف منطقه پیشنهاد دهند. فرصت ۵ ساله مستأجران برای شکایت از نرخ اجاره‌بها در همین رابطه، داوود بیگی‌نژاد، نایب رئیس اول اتحادیه املاک، در گفتگو با خبرنگار مهر با تأکید بر ضرورت پایبندی مالکین به مصوبات شورای عالی مسکن، اظهار کرد: مالکین محترم باید آگاه باشند که تصمیماتی که در خصوص اجاره‌بها اتخاذ می‌کنند، باید در چارچوب مصوبات شورای عالی مسکن باشد. وی ادامه داد: در صورتی که مالکی بخواهد اجاره‌بهایی بیش از نرخ مصوب دریافت کند، مستأجر این حق را دارد که تا پنج سال نسبت به این موضوع شکایت کرده و مبالغ اضاف.. ... ادامه مطلب

به گزارش خبرگزاری مهر در شرایطی که ایران سالانه میلیون‌ها تن مواد غذایی را به پسماند تبدیل می‌کند، استفاده از فناوری‌های نوین بازیافت ضایعات غذایی می‌تواند راهکاری مؤثر برای کاهش هزینه خوراک دام، تثبیت قیمت محصولات پروتئینی و ارتقای امنیت غذایی در کشور باشد. بررسی تجربه کشورهای موفق در این حوزه نیز نشان می‌دهد که این فناوری نه تنها از منظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه است، بلکه آثار اجتماعی و زیست‌محیطی قابل توجهی نیز دارد. سالانه ۳۰ درصد غذای ایران هدر می‌رود طبق گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، حدود ۳۰ درصد از کل غذای تولیدی یا وارداتی در ایران، معادل ۳۶ میلیون تن در سال، به ضایعات تبدیل می‌شود. این میزان هدررفت، منابع ارزشمند آبی، مالی و انرژی را از بین می‌برد و فشار مضاعفی بر تأمین ارز برای واردات نهاده‌های دامی وارد می‌کند. از سوی دیگر، ایران سالانه تا ۱۰ میلیارد دلار برای واردات خوراک دام‌هایی مانند ذرت، کنجاله سویا و جو هزینه می‌کند؛ رقمی که معادل بخش بزرگی از درآمدهای نفتی کشور است. کارشناسان معتقدند ترکیب این دو واقعیت—یعنی هدررفت داخلی و وابستگی خارجی—نوعی «خودتحریم.. ... ادامه مطلب

به گزارش خبرنگار مهر اگر امروز به سیستم انرژی ایران بنگریم، گاز طبیعی مانند خون در رگ‌های صنعت برق کشور جاریست. طبق آمار رسمی وزارت نیرو، نزدیک به ۸۰ درصد تولید برق کشور وابسته به نیروگاه‌هایی است که خوراک اصلی آن‌ها گاز طبیعی است. این مزیتِ ظاهراً بی‌چون‌وچرا که دهه‌ها به‌عنوان نقطه قوت سیاست انرژی ایران تبلیغ می‌شد، امروز به یکی از مهم‌ترین منابع ریسک در امنیت، پایداری و حتی اقتدار اقتصادی کشور بدل شده است. در نگاه نخست، وفور گاز طبیعی در ایران، مزایای متعددی برای تولید برق دارد؛ از جمله کنار گذاشتن سوخت‌های مایع وارداتی و گران (همچون نفت گاز و مازوت)، هزینه تولید کمتر از متوسط جهانی، امکان افزایش صادرات غیرنفتی و کاهش ملموس آلودگی نیروگاه‌ها با حذف سوخت‌هایی مانند مازوت. این‌ها مزایایی هستند که منافع‌شان تنها در بازه‌های زمانی عادی محقق می‌شود؛ اما همین وابستگی شدید به گاز، در روزهای بحران، پاشنه آشیل کل سیستم انرژی کشور خواهد بود.‌ وابستگی به گاز: فرصتی علیه تهدید؟ یا تهدیدی علیه فرصت؟ به باور بسیاری از کارشناسان، رویکرد تک‌محصولی در تأمین خوراک نیروگاه‌ها، پایداری سیستم برق‌رسا.. ... ادامه مطلب

دریافت 10 MB ... ادامه مطلب